Χωράς στα παπούτσια μου;

Είναι φορές που κάτι πολύ μικρό και ασήματο σε κάνει να αλλάζεις τον τρόπο που σκέφτεσαι και που βλέπεις τα πράγματα.
Σε κάνει να σταματάς από την κανονική ροή της καθημερινότητάς σου, να μηδενίζεις το κοντέρ και να θέλεις να κάνεις μια νέα αρχή.
Ή έστω να βάζεις και μια άλλη παράμετρο στα σχέδια σου.
Είμαι ευγνώμων όταν μου συμβαίνει κάτι τέτοιο για πολλούς λόγους.
Και έχω να πω, ότι από τη στιγμή που έγινα μαμά το νιώθω ακόμα πιο έντονα. Δεν είναι ότι άλλαξε κάτι δραματικά σε εμένα και στον τρόπο που σκέπτομαι, είναι ότι με πλημμύρισε μια δύναμη ατέλειωτη.
Ό,τι κι αν συμβαίνει το φιλτράρω και το επεξεργάζομαι διαφορετικά. Το μετατρέπω σε έργο, σε δημιουργία.
Το ξεπερνώ. Αρχίζω από την αρχή.
Παλιότερα περιοριζόμουν, κλεινόμουν και προσπαθούσα να συμβιβάσω τα αισθήματα μου με αυτό που περίμεναν οι άλλοι από εμένα.
Αλλά ποιός μπορεί να είναι οδηγός για τη ζωή σου αν εσύ δεν έχεις ξεκάθαρο τί είναι αυτό που έχει αξία στη ζωή.
Μόνο εμείς γνωρίζουμε σε τί είμαστε καλύτεροι, για ποια πράγματα είμαστε διατεθιμένοι να παλέψουμε και τι είναι αυτό που αγαπάμε να κάνουμε πιο πολύ.
Γιατί πώς να μπεις στα παπούτσια του άλλου όταν οι στόχοι και οι δυνατότητες σου είναι διαφορετικές;
Βγάζω λοιπόν τα καλά μου, τα αστραφτερά, αλλά στενά γοβάκια μου και σταματώ για λίγο τον τρελό χορό.........

Είναι η στιγμή που βλέπω ότι έχεις πολλά πρόσωπα και όσο καλά κι αν νομίζεις ότι κρύφτηκες έχεις ήδη φανερωθεί.
Και επειδή ούτε ξέρεις πια είμαι, ούτε μπορείς να φορέσεις τα δικά μου παπούτσια (όπως και κανενός άλλου), αφού φοράς από ότι φαίνεται πολύ μικρό νούμερο, θα στο θέσω απλά:

Get a LIFE!!!

Γιατί εγώ, την έχω βρει τη ζωή, και την απολαμβάνω σε όλο της το μεγαλείο. Με τα εύκολα και τα δύσκολα, με τα γέλια και τα δάκρυα της, με τις εκπλήξεις της και τα παιχνίδια της.
Όπως κάθε γυναίκα πρέπει να κάνει. Και αν είσαι γυναίκα και μαμά οφείλεις να το κάνεις αφού οι πράξεις σου όταν φαίνονται, αλλά και όταν δεν φαίνονται, δείχνουν ποια είσαι.
Φόρεσα ήδη τα καινούρια μου sneakers και βαδίζω γοργά και άνετα.
Επειδή φαίνεται ότι ζορίζεσαι, βρες και εσύ τα δικά σου sneakers και περπάτα στους δικούς σου δρόμους.
Εγώ βιάζομαι γιατί η ζωή τρέχει και θέλω να τη ζήσω!
Και μην κάνεις το ίδιο λάθος ξανά. Αφού είπαμε:
"Δε χωράς στα παπούτσια μου!"

(photos via pinterest.com)