Αλλάζει η ώρα που ξυπνάς όσο πρωινός τύπος και να είσαι.
Σταματάς να κοιμάσαι, τα μάτια σου η έγνοια σου είναι όλη στραμένη σε αυτό.
Δεν υπάρχει ώρα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ.
Μετράς ξανά τις ανάσες του όπως όταν ήταν μωρό και το πρωτοπήρες στην αγκαλιά σου.
Γνωρίζεις από το χρώμα που έχουν τα αναψοκοκκινισμένα του μάγουλα ότι ο πυρετός ανεβαίνει.
Ξέρεις από το βλέμμα του ότι θέλει την μεγαλύτερη και πιο γλυκιά αγκαλιά σου, χωρίς καν να στο ζητήσει.
Αγωνιάς κάθε φορά που βλέπεις ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό που του συμβαίνει-δεν ξέρει γιατί του συμβαίνει.
Και θέλεις να έρθει αυτή η μικρή νεραϊδούλα και να γίνουν όλα όπως πριν.
Κάνεις χίλια κόλπα για να το πείσεις ότι αυτό το ροζουλί υγρό που το ονομάζεις "σφηνάκι" πρέπει να το πιει για να γίνει με έναν μαγικό τρόπο καλά.
Δεν έχω ανοίξει ακόμα τα παραθυρόφυλλα, δεν ξέρω αν έχει ήλιο έξω.
Το παιδάκι μου κοιμάται και προσπαθεί να βρει τις δυνάμεις του.
Και εγώ ονειρεύομαι......
ότι σήμερα θα είναι μια όμορφη μέρα και μόλις ξυπνήσει
ίσως να φέρουμε την άνοιξη μέσα στο σπίτι μας
Και που ξέρεις ίσως δούμε και καμιά νεράϊδα μέσα στο σπιτάκι της κρυμμένη μέσα σε ένα βιβλίο.....
Ή σε κάποια γλάστρα του μπαλκονιού....
Αχ αυτά τα ροζουλιά σφηνάκια,μας έχουν κάνει την καρδιά περιβόλι...
ReplyDeleteΠεραστικά στην μπουμπούκα σου!
@Δώρα μου σε ευχαριστώ πολύ!Δεν αρχίσαμε ακόμα τα σφηνάκια ευτυχώς.Για να δούμε....
ReplyDeleteΤα κορίτσια μου είχαν ένα χρόνο διαφορά ακριβώς ..ήταν σαν δίδυμα..όταν λοιπόν γέμιζε το σπίτι με τις φασαρίες τους κουνούσαμε το κεφάλι κουρασμένοι όταν ανεβαίναμε από το μαγαζί βράδυ σπίτι..Όταν λοιπόν κάποτε αρρώστησαν και τα δύο το σπίτι βυθίστηκε στη.,..σιωπή..τότε ο άνδρας μου γύρισε και μου είπε:-γυναίκα..αυτό δεν αντέχεται..ας διαλύσουν όλο το σπίτι..αρκεί να ακούω τις φωνές και τις τσιρίδες τους. Υπομονή γλυκιά μου..και σε διαβεβαιώ οτι ακόμα κι όταν θα φύγουν από το σπίτι, ακόμα και όταν γίνουν μάνες εσύ θα τα βλέπεις σαν τα "κοριτσάκια" σου..τα μικρά πουλάκια σου..
ReplyDelete@Αχτίδα μου είμαι σίγουρη για όσα λες.Ευτυχώς σήμερα είναι πολύ καλύτερα.
ReplyDeleteΠεραστικά στη νεραιδούλα σου γλυκιά φοβισμένη μανούλα!!! Καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις....Κουράγιο σύντομα θα είναι πια έτοιμη να αρχίσει τα ζουζουνίσματα!!
ReplyDelete@Μαζί...Kapa πολύ γλυκά τα λόγια σου.Όλα καλά άρχισε ήδη να ζουζουνίζει, μέχρι που ζήτησε να φτιάξουμε ζυμαράκι για να κάνει σχέδια με τον πλάστη!
ReplyDelete